Samimiyet ne kadar derin ve anlamlı bir kelime. İnsan önce kendine samimi olmalı. Aynaya bakarken durup bir an samimiyim sana diyebilmeli, samimi ve içten bir ses tonu ile. Kendi gözlerinin içine baka baka. Sonra da derin bir nefes alıp içten bir gülümseme kondurmalı yanaklarına.
İnsan kendine arada bir hatırlatmalı; samimiyim kendime ve içtenim diyebilmeli ara ara yine unutmadan. Hayatın telaşına kapılmadan. Kendine çok fazla yüklenmeden, gücenmeden kendine, kırılmadan. Yapabildiğin kadar, bir miktar, olabildiğince...
İnsan arada bir kendisiyle oturmalı ve konuşmalı hemen kendisinin yanına. Dinlemeli kendini, zihnini, bedenini sessizce. Bakmalı kendine, duymalı sesini ve dur , yavaşla demeli bazen. Hızlı kararlar alma, kendine açık ve samimi ol, samimi dille konuş benimle demeli kendine. Tamam yoruldun, anladım, yavaşla, sakin ol demeli, diyebilmeli. Kaygılanma , her şeyden önce iyi hissetmeyi öğren demeli..
Yavaşla, sakin ol ve iyi hisset...
Arife Ünüvar
Aralık, 20022
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder